“Mag ik een vraag stellen zonder dat je mij vermoordt?”

Griet Alice richt haar blik op en kijkt me vanonder haar verwarde haren aan. Haar wangen vol dikke strepen uitgelopen mascara. Ik strijk zachtjes een lok uit haar ogen en ontmoet haar vragende blik.

“Heb je je regels?”

Ze sluit haar ogen een beetje en glimlacht.

“Ik ben op dag twee in m’n moontime,” bekent ze. “Het is ongelooflijk hoe goed jij mij kan aanvoelen en lezen.”

Het heeft mij nochtans veel moeite gekost om de vraag te durven stellen...

“Pak dit maar”, zeg ik vanop mijn trapje, en ik reik haar “Het Nieuwe Normaal” aan. Ik heb er twee stuks van in de boekenkast staan en geef haar het niet gesigneerde exemplaar.

Als een speels kind, dartelt ze de kamer uit. Ze gebruikt het boek als een soort plateautje waarop ze allerlei knutselspullen heeft opgestapeld: universele lijm, een breekmes, een lat, twee bolletjes wol en een schaar. Vooral de Velpon trekt mijn aandacht, omdat het letterlijk van 1988 geleden is dat ik nog zo’n tube heb gezien. Ik...

“Godverdomme”, mompel ik, terwijl ik voor de zesde keer naar de zekeringkast loop. Het huis is donker en koud en we zitten eigenlijk midden in de ochtendrush.

“Wat is er aan de hand, papa?” - De dertienjarige drukt onbedoeld nog wat extra op de frustratieknop.

“Ik weet het niet, Daan!” - Ik verhef mijn stem meer tegen mezelf dan tegen hem...

Daar lag ze in haar volle glorie. Naakt op tafel. Sashimi op haar buik, maki op haar borst, nigiri op haar bovenbeen en een drupje sojasaus in haar navel. Ik nam mijn stokjes en begon aan de lekkerste sushi-maaltijd die ik ooit gegeten heb.

De dag was nochtans heel gewoontjes begonnen. Griet en ik allebei in ons doe-het-zelfplunje voor wat schilderwerken in huis. Maar wat zij niet wist, was dat we die avond ook wat aan onze relatie zouden werken...

“Het klinkt allemaal wat te zweverig voor mij”.

Als ik een euro kreeg voor elke keer we dat moeten horen, dan konden we gaan luieren in het zuiden van Frankrijk.

• “in je kracht staan”
• “in contact met je Zelf”
• “verbinden met anderen”

Gaan de haren in je nek ook rechtstaan als je dat hoort? Ooit was ik zelf lid van de anti-zweverig-brigade. Het riep bij mij het beeld op van hippie-meisjes met bloemen in het haar die over een zonnige weide fladderden. Naïef en totaal los van de échte wereld...