Het is een heel bijzonder moment voor ons. Dit weekend zwaait ons eerste Wonderlovers koppel af. Zij waren een jaar geleden de eersten die ons het vertrouwen gaven. Ze waren niet zomaar deelnemers; ze waren pioniers, moedig genoeg om met ons een onbekende reis aan te gaan.

Ik herinner me onze eerste ontmoeting nog levendig. De spanning was voelbaar, een zachte echo van onze eigen onzekerheid. Griet Alice en ik hadden immers enkele maanden eerder besloten om een nieuwe richting in te slaan. We lieten de losse sessies en de ad-hoc tantra retreats van de voorbije jaren los en besloten om onszelf helemaal te smijten op meer duurzame trajecten. De 'Wonderlovers Experience' was geboren uit een droom om echte verbinding en transformatie te brengen - een belevenisreis van zelfontdekking en herontdekking voor ondernemende zielen en hun geliefden.

We zagen twee grote groepen. Enerzijds de koppels bij wie het lovers-gehalte een beetje (soms veel) stilgevallen is en waar de focus moet liggen op zichzelf en elkaar herontdekken. Anderzijds de gulzige meerwaardezoekers: stellen waar alles eigenlijk goed zit, maar die nieuwsgierig zijn naar wat er samen nog allemaal te exploreren én te beleven valt!

Aan de startlijn stond een koppel, op dat moment verscheurd door twijfels en onzekerheden. "Ik voel het soms niet meer," bekende zij, haar ogen een spiegel van verloren verbinding.

“Ik weet soms niet of ik voor dit leven gemaakt ben. Soms wil ik hier gewoon weg.”

“Ik heb fouten gemaakt in het verleden. Ik was er lang niet voor het gezin en dat heeft diepe sporen nagelaten bij haar. Ik hunker naar haar liefde en erkenning”, vervolgt hij.

“Als ik voel dat mijn vrouw vast zit, dan begint mijn hoofd te malen en komt de angst telkens naar boven.”

Maar oh, wat een transformatie hebben we mogen aanschouwen. Het pad was niet eenvoudig, bezaaid met obstakels en momenten van twijfel, maar samen hebben we bergen verzet.

Onze sessies werden heilige ruimtes, gevuld met stilte en vertragen, diep luisteren en rituelen die hen niet alleen dichter bij elkaar brachten, maar hen ook leerden dansen in de ongemakkelijkheid van hun eigen kwetsbaarheid.

We reikten technieken en inzichten aan die hen konden helpen in hun reis: verbindende communicatie, actieve meditatie, empatisch luisteren naar elkaar, the wheel of consent, tantra, yoni yoga, breathwork en andere ingangspoorten dan praten.

Maar het was niet altijd vanzelfsprekend om die zelfstandig thuis in te zetten. Een korte tweewekelijkse online check-in op maandagavond deed wonderen: lastige situaties ontmijnen, behoeftes durven uitspreken, helpen om elkaar écht te zien, de oefeningen kort nog eens herhalen samen met ons,… Vaak eindigde de call met “’t was weeral boenk op erop” in haar sappig Kempens accent.

De verandering was geleidelijk, bijna onmerkbaar, maar onmiskenbaar diep. Wat we hen aanreikten transformeerde van louter ‘kennis’ naar ‘gewoonte’. Hun interacties, eens geladen met spanning, werden momenten van rust en begrip.

Bij het “uitchecken” zit hij er rustig en zelfzeker bij: “Ik zorg nu veel beter voor mezelf. Ik laat me minder leiden door de verhaaltjes in mijn hoofd en kan er veel bewuster naar kijken. Ik panikeer niet meer als mijn vrouw ruimte nodig heeft. Bovendien kan ik bevestiging ook beter bij mezelf vinden en hoef die niet meer bij haar te gaan halen. Mijn angst om te verliezen is veel minder. Ik ben hier als mens enorm gegroeid.”

“Ik heb geleerd om ruimte te durven nemen voor mezelf,” zegt zij. “Om te voelen wanneer mijn emmertje volloopt en daar iets mee te doen, in plaats van in zeeëgel-modus te gaan. En als het toch nog gebeurt, kan ik er milder mee omgaan. Ik voel vandaag zoveel kracht in mezelf. Ik ga jullie wel missen 😉”

“Het is ook een prachtig geschenk voor onze dochters. We geven hen niet alleen een mooi voorbeeld mee van wat liefde is, ik reageer mijn eigen frustraties ook veel minder af op hen.”

Toen ze een jaar geleden startten vanuit de twijfel (’is dit het nu?’), was ons antwoord heel eerlijk: “Het is niet onze intentie om jullie relatie kost wat kost te redden. Wat we wél kunnen doen is jullie terug in contact brengen met jezelf en wat jullie al dan niet voor elkaar betekenen. Vinden we de moed om elkaar in liefde los te laten of gaan we heel bewust opnieuw all-in voor elkaar? Onze missie is dat er helderheid mag komen over het pad.”

Dit weekend, terwijl we hun jaar bij ons afsluiten, voelen we een zoete weemoed. En hoewel we elkaar ongetwijfeld nog zullen zien, merk ik dat ik hen ga missen. Ze zijn meer dan klanten; ze zijn deel van onze zielsfamilie. Koppels waar we letterlijk lief en leed mee delen. Mensen die ons heel kwetsbaar toelaten in de diepste regionen van hun ziel.

Diepe buiging voor deze twee dat ze de moed hadden om het aan te gaan. Hun reis is een getuigenis van wat mogelijk is wanneer harten openstaan. Diepe buiging voor alle andere Wonderlovers die vandaag onderweg zijn. En zachtheid en mildheid voor wie die nog niet durft springen.